غلامرضا خادمی درباره دلایل به وجود آمدن این شرایط بحرانی در کشور اظهارکرد: اولین دلیلی که موجب این وضع بحرانی کرونا در کشور ما شده‌، سردرگمی مسئولین است و یک مدیریت واحد و متمرکز که بتواند برهمه ارگان‌ها اعمال نفوذ کند وجود ندارد.

وی ادامه داد: کشورهای شرق آسیا خیلی عملکرد و نظارت خوب و دقیقی داشتند اما در کشور ما بیشتر بر روی مسائل سخت‌افزاری مثل افزایش تعداد تخت‌ها و... کارمی‌شود درحالی‌که مبارزه با کرونا، مبارزه‌ای نرم‌افزاری است به این معنا که باید برروی آموزش آن متمرکز شویم.

این متخصص کودکان بیمارستان اکبر در رابطه با راه‌های جلوگیری از افزایش کرونا بیان کرد: راه‌های مختلفی برای بهبود شرایط وجود دارد؛ به طور مثال، تبلیغات شهری ما خیلی کم است و بلندگوها در سطح شهر و مساجد برای کرونا کار و همکاری نمی‌کنند. صداوسیما، علما و مراکز تبلیغاتی مانند بلندگوهایی هستند، اما برای مبارزه با کرونا دست‌به‌دست هم نداده‌اند. در پیک اول بسیجی‌ها، روحانیون، اقشار مختلف و... همکاری داشتند و تا حدی توانستیم در آن زمان وضعیت را کنترل کنیم، اما در کنترل پیک‌های بعد موفق نبودیم.

وی ادامه ‌داد: دولت می‌گوید که مشکل ما، گرفتاری بین نان و جان است. چندماه قبل پیشنهاد رؤسای دانشگاه‌های علوم پزشکی این بود که به مدت ۲۰ روز  کشور مطلقا تعطیل شود تا پیک کرونا فروکش کند، اما دولت حاضر است ۱۰ ماه تا بیشتر از یک‌سال کم‌کم خسارت دهد ولی ۲۰ روز، خسارت ندهد.

خادمی خاطرنشان‌کرد: همانطور که گفته شد ما به روش سخت‌افزاری و تجهیزات کار کردیم در حالی‌که باید روی واردکردن تعداد بالای کیت تشخیص سرمایه‌گذاری می‌کردیم. به‌جای این‌که تخت‌های آی‌سی‌یو را افزایش دهیم و با تعداد زیاد بیماران، در یک روز برای هرتخت هزینه‌ای پنج میلیون تومانی بپردازیم، این هزینه‌ها را می‌توانیم در راه پیشگیری صرف کنیم.

 این پزشک آی‌سی‌یوی بیمارستان اکبر افزود: مسئولین ما کرونا را جدی نگرفته‌اند؛ به عنوان مثال، پرستاران بخش آی‌سی‌یوی کرونا ماهی ۱۰۰ هزارتومان به عنوان حق کرونا و شخص من به عنوان پزشک آی‌سی‌یوی کرونا، تابه حال حدود یک میلیون تومان دریافت کردیم. نه از لحاظ مادی و نه معنوی آن‌طور که باید رسیدگی مطلوبی صورت نگرفته‌است.

وی گفت: دولت باید به گونه‌ای عمل می‌کرد که مردم بدانند باید مشارکت و اتحاد داشته‌باشند. کشور ما حدود ۱۰ ماه است که روی پیک است و به‌جز چندروز، این پیک همچنان ثابت بوده و مردم را خسته‌ کرده که این به معنی مدیریت ضعیف مسئولین ما است.

خادمی درخصوص کمبود تجهیزات و امکانات اظهارکرد: کمبود تجهیزات بسیاری هم در این مدت وجود داشته است؛ به عنوان مثال یک‌سال است که ما دستگاهی برای مانیتورینگ جدی بیماران کرونایی خریده و هزینه آن را پرداخت کرده‌ایم و درحال حاضر نیاز شدیدی به آن داریم اما کمیته ارزی وزارت آن دستگاه را به ما تحویل نمی‌دهد.

این متخصص بیماری‌های کودکان درباره تاثیر محدودیت‌ها جدید بر کاهش روند ابتلا به کرونا بیان‌کرد: در اعمال محدودیت‌های جدید اگر دولت مثل پیک اول جدی عمل کند و برای متخلفان جریمه‌های سنگین درنظر بگیرد، می‌توان امیدوار بود این طرح موثر واقع می‌شود. پلیس‌های شهری هیچ مشارکتی در رابطه با کرونا با ما نداشتند و فقط پلیس‌راه‌ها تا حدودی همکاری‌ کرده‌اند در حالی‌که توقع بیشتری از این ارگان‌ها و همینطور جهادسازندگی برای کمک به بهبود اوضاع می‌رفت. دولت باید سخت‌گیرانه عمل کند تا بتوانیم این بحران را پشت سر بگذاریم.

وی افزود: آموزش باید بیشتر شود و در همه‌ مراکز، ادارات و کارخانه‌ها باید رابط‌های بهداشتی با به‌روزترین اطلاعات حضور داشته‌باشند و بر میزان رعایت پروتکل‌های بهداشتی نظارت کنند. برای کنترل کرونا آموزش مردم مهم‌ترین مسئله است. اگر مردم آموزش ببینند به راحتی می‌توانند در سطح شهر زندگی کنند و حتی به سفر بروند.